تجهیزات موجود در مرکز هماهنگی جستجو و نجات دریایی بندر چابهار و امکاناتی که برای پاسخگویی به سوانح احتمالی در اختیار این مرکز قرار دارد به شرح ذیل می­باشد:

Ø            یک فروند شناور ناجی

Ø            یک فروند قایق جستجو و نجات (Rescue Boat)

Ø            همیاران ناجی

Ø            قرارداد اجاره بالگرد با نیروی دریایی ارتش

Ø            سیستم شناسایی خودکار (AIS) 

Ø            سامانه ارسال پیامک هواشناسی

Ø            یک دستگاه ناوتکس گیرنده

Ø            سه دستگاه VHF DSC

Ø            دو دستگاه MF-HF DSC

Ø            یک خط تلفن ، یک خط تلفکس و یک خط برای تلفن ۱۵۵۰

Ø            ارائه خدمات مشاوره پزشکی

برنامه ­های آتی:

Ø     الحاق یک فروند شناور ناجی (ناجی21)

Ø     ارتقاء سطح ساختار تشکیلاتی مراکز MRCC

Ø     ایجاد مرکز فرعی جستجو و نجات دریایی در شرق استان (بندر پسابندر)

Ø     ایجاد مرکز فرعی جستجو و نجات دریایی در غرب استان (زرآباد)

Ø     برگزاری مانور استانی

Ø     انعقاد تفاهم نامه همکاری مرکز MRCC چایهار با:

 اداره کل فرودگاه های استان

جمعیت هلال احمر شهرستان چابهار

نیروی دریایی سپاه شهرستان چابهار

یگان دریایی نیروی انتظامی شهرستان چابهار

منطقه سوم نیروی دریایی کنارک

آشنایی با کنوانسیون جستجو نجات دریایی

سازمان بین­المللی دریانوردی (IMO) به منظور ایجاد یک سیستم هماهنگ بین المللی در زمینه جستجو و شیوه های نجات اشخاص مضطر در دریا در سال ۱۹۷۹ کنوانسیون بین المللی جستجو و نجات دریایی (SAR Convention) را تصویب نمود و از سال ۱۹۸۵ مفاد آن لازم الأجرا گردید. این کنوانسیون سازماندهی مراکز هماهنگی نجات دریایی و مراحل هماهنگی در ساحل و همچنین روش­های همکاری چند کشور همسایه را برای انجام عملیات جستجو و نجات در یک منطقه مشترک را پیش بینی نموده است. به علاوه کنوانسیون یاد شده مقدماتی را در رابطه با اقدامات آمادگی، ایجاد نقشه­ها و تعیین مناطق عملیاتی، تأسیس مراکز هماهنگی اصلی و فرعی نجات دریایی و همچنین در صورت بروز سانحه طرح و روش­های عملیات موثر را طراحی نموده است.

تأثیر غیر قابل انکار استفاده از مقررات متناسب با شرایط حاکم بر تردد شناورها در کاهش مخاطرات ناشی از فعالیت­های دریایی، افزایش ایمنی دریانوردی، کاهش سوانح، کاهش آلودگی های زیست محیطی و توجه به این نکته که اجرای مفاد کنوانسیون مذکور موجب اطمینان خاطر هر چه بیشتر دریانوردان و مسافران در دریا می­باشد، موجبات الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون مذکور در سال ۱۳۷۳ را فراهم نمود. با توجه به موقعیت کشورمان با دارا بودن مرز طولانی آبی متجاوز بر دو هزار و پانصد کیلومتر و لزوم صیانت از آبهای تحت حاکمیت کشور و الزامات الحاق به کنوانسیون مذکور، ایجاد مراکز هماهنگی نجات دریایی به منظور نجات جان اشخاص در دریا و انجام عملیات جستجو و نجات درقالب یک طرح مشخص و از پیش تعیین شده که همسو و هماهنگ با طرح جهانی جستجو و نحات دریایی-هوایی باشد از ضروریات غیر قابل اجتناب است.

از این رو سازمان بنادر و دریانوردی به عنوان نماینده سازمان بین­المللی دریانوردی در ایران و همچنین متولی امر دریایی اقدام به ایجاد مرکز هماهنگی جستجو و نجات دریایی در تشکیلات سازمانی خود نمود.

[1] Maritime Rescue Co-ordination Centre (MRCC)